บากิรุลอุลูม (ฉายานาม)

บากิรุลอุลูม หรือ บากิร (ภาษาอาหรับ: باقر العلوم (لقب)) เป็นสมญานามที่ถูกรู้จักมากที่สุดของอิมามมุฮัมมัด บากิร (อ.) (1) ในหนังสืออิละลุชชะรอยิอ์ รายงานจากญาบิร บิน ยะซีด ญุอ์ฟี จากการตอบของคำถามที่ว่า ทำไมอิมามที่ห้า จึงได้รับสมญานามว่า บากิรด้วย? เขาได้ตอบว่า "เพราะว่า เขาได้ทำให้วิชาการแพร่กระจายไปสู่ความเป็นจริง"(2)

ดังเช่น ในหนังสือวะซีละตุลคอดิม เขียนโดย ฟัฎล์ บิน รูซบะฮาน นักวิชาการชาวอะฮ์ลิซซุนนะฮ์ ในศตวรรษที่เก้าและที่สิบแห่งฮิจเราะฮ์ศักราช ซึ่งเขาได้เขียนว่า ศาสดามุฮัมมัด (ศ็อลฯ) ได้ตั้งฉายานามอิมามที่ห้า ด้วยสมญานามนี้(3) และมีริวายะฮ์ รายงานจากอิมามศอดิก (อ.) ว่า ศาสดามุฮัมมัด (ศ็อลฯ) ได้ประทานสมญานามว่า บากิร ให้กับอิมามมุฮัมมัด บากิร (อ.) เนื่องจากเขานั้นมีลักษณะที่พิเศษยิ่ง(4) ศาสดามุฮัมมัด (ศ็อลฯ) ยังได้ให้สัญญากับญาบิร บิน อับดุลลอฮ์ อันศอรี ว่า เจ้าจะมีชีวิตอยู่ จนกว่าจะได้พบกับบุตรของฉันที่มีนามว่า มุฮัมมัด บิน อะลี บิน ฮุเซน บิน อะลี บิน อะบีฏอลิบ ซึ่งในคัมภีร์เตารอต เรียกเขาว่า บากิร และคราใดก็ตามที่เจ้าได้เห็นเขา เจ้าก็จงกล่าวสลามของฉันให้กับเขาด้วย(5) (หมายเหตุ 1)

ยังมีรายงานอีกด้วยเช่นกันว่า ในหนังสือตัซกิเราะตุลเคาะวาศ เขียนโดย ซับฏ์ อิบนุ เญาซี (เสียชีวิต 654 ฮ.ศ.) ซึ่งเขาได้เขียนว่า เนื่องจากอิมามบากิร ได้ทำการซูญูดอย่างมาก จนหน้าผากของเขาได้โหนกนูน จึงได้รับฉายานามว่า บากิร(6) (หมายเหตุ 2)