อัลอับดุศศอลิฮ์

อัลอับดุศศอลิฮ์ (ภาษาอาหรับ: العبد الصالح) หมายถึง บ่าวที่กระทำคุณงามความดี เป็นศัพท์วิชาการจากอัลกุรอานที่กล่าวถึงบุคคลประเภทหนึ่ง อิมามมูซา อัลกาซิม (อ.) ได้รับฉายานามว่า บ่าวผู้มีคุณธรรม จากแหล่งอ้างอิงทั้งฝ่ายซุนนีและชีอะฮ์ คำนี้ในอัลกุรอาน ถูกใช้เป็นคำพหูพจน์ ปวงบ่าว ผู้มีคุณธรรม(1)อัลกุรอาน กล่าวถึง ศาสดนุฮ์และศาสดาลูฏ ในฐานะที่ทั้งสองเป็นบ่าวที่มีคุณธรรม(2)ขณะที่ในริวายะฮ์ กล่าวว่า ซุลก็อรนัยน์ เป็นบ่าวผู้มีคุณธรรมด้วยเช่นกัน(3) ตามแหล่งอ้างอิงจากซุนนีและชีอะฮ์ อิมามกาซิม (อ.) ได้รับฉายานามว่า บ่าวผู้มีคุณธรรม เนื่องจากการทำอิบาดะฮ์อย่างมากมายของเขา(4)ในบางริวายะฮ์ที่รายงานจากอิมามกาซิมก็กล่าวถึงอิมามด้วยฉายานามนี้(5) ในบทซิยาเราะฮ์ท่านอับบาส ซึ่งได้รายงานจากอิมามศอดิก(อ.) ว่า เขาคือบ่าวผู้มีคุณธรรม(6)และเช่นกันในบทซิยาเราะฮ์ท่านมุสลิม บินอะกับ(7)และท่านฮานี บินอุรวะฮ์(8)ก็กล่าวว่า ทั้งสองคนเป็นบ่าวผู้มีคุณธรรม และในนมาซประจำวัน เราได้กล่าวสลามกับปวงบ่าวผู้มีคุณธรรม(9)